Die uitdrukking vind ik prachtig. En het wordt onze vakantie. Een kano, basisvoorraad eten, kleding in een ton en dan de uitgestrekte meren op van het grensgebied tussen Noorwegen en Zweden.
We zullen niemand tegenkomen onderweg. We hebben een kaart en het traject dat we gaan afleggen. Onderweg bepalen we waar we zullen overnachten. Met of zonder tent. In ieder geval zonder wc, keuken en tweepersoonsbed. Kortom: vakantie.
A is het aan het regelen. Dat betekent dat ik om de vijf minuten word gebeld om de kans te krijgen mijn voorkeuren uit te spreken. Wat wil je erbij huren? Kookstel? Lijkt me handig. Zitten daar ook pannen bij? Goede vraag, weet ik niet. Hij gaat het uitzoeken.
Intussen loop ik in gedachten de dag door. Opstaan, van een matje, hebben we niet, kleding aan die in een ton gepropt is, hoeveel zouden we mee kunnen nemen, thee zetten in een pannetje, die moet er nog bij, ontbijt uit de basisvoorraad, het bos in, wc-papier niet vergeten, de schep wordt erbij geleverd, kano in, zit erbij, peddels, is ook aan gedacht, de routekaart, check, uitputtingslag, ook in orde.
Einde middag. Dus de borrel. Dat is een punt. Hoeveel flessen kunnen er mee. Rood zodat we niet aan de warme witte wijn hoeven. Borrelnootjes, chips, worsten, waar laten we die? Of wordt het survival? Geen drank. Geen vlees. Gezond, super gezond twee weken lang bewegen door de natuur. Heeft misschien ook wel wat. Misschien.
Even overleggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten