Er moet iets gebeuren. Dat betekent dat ik dit nu niet mag doen, maar mijn verhaal uit mijn computer moet trekken en dat gewoon afmaken. Gewoon.
In plaats daarvan volg ik de uitslagen, maak me druk over de waarschijnlijke consequenties, zet ik koffie, en nog eens en nog eens, bedenk ik dat ik ook nog een laatste factuur moet sturen, al helemaal geen zin in, en vraag ik me ernstig af of ik mezelf buiten de samenleving plaats met de outfit die ik aanheb.
Door de kastenactie ontdekte ik een hippiebroek. Daar kan men niet omheen. Ook ik niet. Toch weet ik niet of dat gunstig is met deze ik-moet-wat-voorstellen-in-deze-wereld-stemming. Past daar een wijde fel blauw gekleurde bloemenbroek bij, is de vraag. Zoals het leest ziet het er ook uit. Het staat me goed, dat is het verontrustende.
Te laat geboren. Daar gaan we weer. Er is ook altijd wat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten