Ik zat te werken op mijn grootgrondbezit toen ik: 'Joehoe! Nummer 62!'* hoorde roepen. Ik joehoede terug dat ze mocht doorkomen. Ik moet nog wennen aan de mores, men komt nooit zomaar je tuin binnen er wordt eerst wat heen en weer gegild. Ik denk erover om een triangel aan mijn rozenpoortje te hangen, dat lijkt me gezellig.
Het was G van het einde van de laan. Gisteren had ze me bijna van mijn sokken gereden in de bocht, dus ik wist wie het was. Zij is van de tuincommissie, maar doet ook artistieke dingen en heeft vingers die zo groen zijn dat ze iedere september planten uit haar tuin weggeeft aan diverse blijde ontvangers. Of ik even mee wilde komen voor een keuring. Mijn tuin staat eerder te vol dan te leeg, maar zomaar planten aangeboden krijgen, dat kan ik niet weerstaan.
We liepen het laantje af. G werd tijdens het wandelingetje vertrouwelijk. Ze vertelde dat ooit iemand had gezegd dat 'wij' van de Anemonen vergeleken worden met Bloemendaal, en de laan hierachter met de Tokkies, dat is niets, zoo ordinai-air!
*niet het type dat 61 C's in haar telefoon heeft staan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten