B en W kwamen eten. Nu schermt W er altijd mee dat ik in die 17 jaar dat we bevriend zijn nog nooit voor hem heb gekookt, en ik moet toegeven dat hij bijna gelijk heeft. Ik heb hem misschien 2x iets voorgezet.
Het excuus dat ik aanvoer is dat hij het leuk vindt om hier in mijn keuken aan de gang te gaan, het extreem goed kan en het hem een goed gevoel geeft ergens zo in uit te blinken en dat hij bij mij alle aandacht en credits krijgt die zijn kookkunsten verdienen. En dat is allemaal afgezien van het feit dat hij het gewoon overneemt omdat hij het beter weet en kan.
Ik had zeebaars gemaakt die indrukwekkend dood lag te zijn op de bakplaat, en hoopte hiermee 17 jaar niet-koken te compenseren.
De avond was al goed op weg toen ik na twee flessen aan B vroeg of hij nog meer drank wilde.
'Rose wil ik wel. Ik vind de sfeer net even goed.'
Misschien heb ik die jaren in gebreke toch wat te licht opgevat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten