De fietsenmaker op het station wilde 10 euro voor het monteren van een rekje aan de voorkant van mijn fiets. Ik vond dat belachelijk. Zei hem dat ook, maar hij haalde er een prijslijst bij, en volgens die lijst moest hij zelfs 15 euro vragen. Nou goed dan.
Toen ik 's avonds laat de fiets kwam halen was ik niet helemaal helder meer, maar ik vrees dat dat geen excuus is.
Het rekje zat erop, maar ik zag nog net op tijd dat de lamp raar naar beneden gebogen stond. Het zat vreemd ingeklemd tussen de stangen van het rek. Ik zei er wat van. Vroeg me af of tegenliggers mij wel zouden zien. Hij beweerde van wel. Als die lamp het tenminste deed. Hij stopte er batterijen in.
Ik twijfelde of ik het zo zou laten, deed dat alleen maar omdat we zo hadden zitten bakkeleien over het bedrag, vond dat ik dan geen eisen meer kon stellen (pff) en vroeg wat hij voor de batterijen moest hebben. Dat wuifde hij met een groots gebaar - dat haaks stond op onze onderhandeling eerder die avond - weg.
Toen ik thuiskwam besefte ik pas dat ik de kist die op dat rek hoort zo natuurlijk niet kwijt kan.
En ik maakte me druk om tegenliggers!
Ik heb me hier wel even heel erg zitten schamen over zo veel onbenul. Of vertraagd inzicht. Net hoe je het noemen wilt.
Gelukkig was er niemand bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten