Patient

Het ziekenhuis is een gesloten inrichting waar het fijn toeven is als je je wilt verdiepen in de psyche van de mens.
Tegenover mij komt een man te liggen, type uitsmijter. Zijn eerste tekst: 'Ze hebben met zo'n ding in mijn lul lopen poeren, hoe denk je dat ik me voel?'
Gelukkig stelt hij deze vraag niet aan mij.
Hij heeft een kastje op zijn lichaam om zijn hart te bewaken, daarom mag hij de afdeling niet af. Grote consternatie. Hij belt meteen een vriend op om hierover te klagen. Regelmatig krijgen we de melding dat meneer V weer losgekoppeld is. V vindt al die zorg totaal overbodig. Trouwens, hij haat ziekenhuizen.

Na een dag weet ik dat hij een gabber twintigduizend heeft geleend die hij niet terugkrijgt, dat een mormel hem op straat heeft gezet omdat hij oud en ziek is, dat hij een hokje in het AMC kort en klein heeft geslagen, glas eruit, portier nog rechtop in zijn stoel, dat hij twee jaar op straat heeft gezworven, dat hij binnen 1 dag een voetschimmel heeft opgelopen in dit smerige kolere ziekenhuis - hij niet van plan is te blijven anders zal er hier ook verbouwd worden - en dat hij iemand een 6.4 tegen zijn slaap gaat zetten, dat geeft mooi kleine gaatjes.
Ik vond hem aardig.
Deze man heb ik serieus proberen te overtuigen dat het zonde zou zijn om in de gevangenis te belanden, want als hij er al niet tegen kan dat hij niet zelf mag beslissen hoeveel koffie hij drinkt, hij het achter tralies waarschijnlijk nog minder zal vinden.
Hij is het niet met me eens. Een gevangenis is echt iets heel anders. Dat zal wel gaan.