We zitten met vier redacteuren te eten en vertellen anekdotes over de gasten. Bekende Nederlanders, wat het toch net een tikje leuker maakt omdat je weet dat je dingen eigenlijk niet mag doorvertellen, maar het toch doet.
Er wordt wat gezegd over een bekende buitenlander en het feit dat juist die taal door de redacteur in kwestie niet wordt gesproken, zodat het geen zin heeft om mee te gaan om dat interview zelf af te nemen. 'Nee,' zeggen de twee doorgewinterde partners in crime, 'Je wilt de eerste emotie.'
Daar moet ik erg over nadenken. Vooral de emoties na de eerste houden me bezig. Tot hoeveel gradaties is een mens in staat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten