Met enige vertraging konden we aan de slag, en mijn angst dat we met z'n drieën de lucht in zouden worden geblazen (het mengsel werd in mijn vuilnisemmer gegoten, en vader en zoon roken sigaartjes) bleek ongegrond.
In de loop van de middag kwam een man kokend van woede mijn tuin in. Hoe ik het in mijn hoofd haalde de kar voor te laten staan. Hij tierde zo ongelofelijk dat ik meteen adequaat reageerde.
'U mag niet zomaar mijn tuin op komen. Er hangt een bel.'
Dat sloeg hij met een ruk van zijn hoofd in de wind en hij beende weer weg.
Ik riep hem na met de vraag of hij de kar misschien nodig had.
'Nu niet meer!' schreeuwde hij.
Contact maken op het park gaat echt heel gemakkelijk.
Ik vertelde trots aan de vader dat ik steeds assertiever word.
'Dus de volgende keer sla je hem je tuin uit.'
We konden goed overweg. Die niet zo scherpe vader en ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten