Ik heb R een tijd niet gezien. Hij is ontstemd omdat ik zo ben afgevallen, dat vindt hij niets, en daar moet zeker heel snel, liefst in één avond iets aan gebeuren. Hij blijft maar bijschenken - normaal schenkt hij liever zichzelf bij dan een ander - vraagt of ik geen kaas, drop of saté wil en begint, als ik daar bijna allemaal nee tegen zeg, een verhandeling over dat mannen homo's zijn als ze vrouwen willen die slank zijn: een mannenlijf met iets meer gadgets, maar zo minimaal dat het te verwaarlozen valt. Het grootste misverstand van deze eeuw, en ook wel de vorige, maar ala, daar heeft hij het dan niet over, is dat vrouwen dun moeten zijn.
Nee.
Vrouwen, let op. En mannen trouwens ook.
Het gaat om de huid. Als die huid goed om het vet gedrapeerd ligt, dan is het helemaal perfect. Dan mag een vrouw ik-weet-niet-wat wegen, graag zelfs, maar dan is het goed. En volgens hem ligt mijn huid goed gedrapeerd. Dus constateert hij dat het helemaal mis is met me. Voor de zekerheid moet ik heel snel en vaak bij hem komen eten en drinken en eten, eten en drinken.
Ergens vind ik zo'n theorie wel geruststellend. En prettig. En redelijk. En goed. Mooi. Perfect. Fantastisch. Heerlijk. Super.
En vooral heel lekker manlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten