Voorlezen

Het moest natuurlijk ooit een keer gebeuren. Een aangetast optreden.
Midden in de zin zogen mijn lenzen zich opeens op zo'n manier vast aan mijn oogbollen dat ik niets meer zag.
Ik had mijn leesbril al op.
Ik viel stil.
Het publiek zweeg.

Ik mompelde iets over lenzen, droge ogen en bril, ging toen met mijn buik op de tafel liggen en drukte mijn neus tegen de pagina. Dat zag er gek uit.
Zelfs toen zag ik niets.

Ik ken mijn verhalen niet uit mijn hoofd.
Ik moest een kwartier.
Het werd een opmerkelijke middag.