Vertraging in de lijn

Om 00.30 werd ik gebeld door P. Hij begon meteen te praten terwijl hij mij nog nooit eerder belde, en ik hem minstens twee jaar niet ben tegengekomen.

Hij praatte zoals een slecht acteur een dronken man zou spelen.
P is acteur. Maar geen slechte.
In de tijd dat ik nog moest bedenken wie ik in godsnaam zo laat aan de telefoon had, zat hij al lekker in het gesprek.
'Ik heb zo om jou gelachen op tv laatst, met die man van de VPRO, kom, wie, nou ja, ehm, die, en jij, en ik heb hier een boekje liggen uit 2009, daar sta jij in, en ik vond het leuk.'
Ik dacht aan al die andere vrouwen die gewoon meteen zouden zeggen: P, je bent dronken. Ik hang op.
'Heb je Tweedehands bloemen gelezen?"
'Nee! Joh! sslsslmmh, ik en nou ja, mmm, goh, ik hoorde je op de radio. Ook dat nog, mmhghvm.'
'Het is leuk wat je vertelt, maar het is ook wel laat.'
'Lag je al in bed?'
'Ja.'
'Maar dat andere boekje van je, ja, dat nou. Haha!'
P staat niet bekend om zijn tekstvastheid.
Intussen vroeg ik me af waarom ik altijd zo beleefd moet zijn. En waarom ik zoveel tijd nodig heb om te rechtvaardigen dat het geoorloofd is op te hangen.
Elf minuten.
'Nou, bel mij dan es op. Als je nu zo nodig moet slapen.'
'Doe ik,' loog ik.
En kon van de weeromstuit niet meer slapen.