29-09-2015

Geen bochel geen duik

In de middag werd ik gebeld of ik aan het begin van de avond even aan tafel aan tafel wilde komen vertellen over mijn open hart. Dat wilde ik wel.
Ik werd weer super hartelijk ontvangen door alle oude bekenden, prachtig mooi gemaakt en, wijs geworden door de vorige keer, schoof ik aan met een zender los op schoot. Toen had ik me door de geluidsman laten overrulen. Hij beweerde dat niemand de zender - die hij op mijn rug had gebonden omdat ik een jurkje aan had - zou zien.
Ik kon alleen maar naar die bochel kijken.

Die middag had ik tijdens het telefoongesprek met de redacteur vastgesteld dat mijn benen niet in zicht zouden zijn, dus dat ik geen hakken hoefde mee te nemen. Zij bevestigde dat. Ik nam ze toch voor de zekerheid mee, ondanks het risico dat ik tijdens het verlaten van de verhoging met hakken en al het publiek in zou duiken. Mijn benen waren in zicht. Al was het kort. Tijdens het verlaten van de studio bleef ik keurig rechtop staan. Dat scheelde toch gedoe. 

Geen opmerkingen: