18-09-2015

Out of earth

Het was tijd voor de tunnel. Ik zag er toch weer tegenop. Vooral omdat ik niet meer wist of ik nou wel of niet volgespoten zou worden met contrastvloeistof.
Ze spoten me vol.
Ik had me niet goed voorbereid. Geen joggingbroek mee, lekkere dikke sokken en ook geen masker.
In een slipje werd ik de MRI ingeschoven. Op mijn buik. Borsten in bakjes.

Ik had klassieke muziek op de koptelefoon gevraagd, maar die stond niet helemaal scherp afgesteld. Ruis met hier en daar een noot.
De machine maakt altijd enorm lawaai, om de seconde een keiharde slag alsof ze aan het heien zijn. Daardoorheen klonken af en toe stemmen. Van out of space waren ze aan het overleggen hoe ze mij het beste konden transporteren.
'Gewoon normaal.'
'Dit is Ligthart. Die is lastig. Want bang.'
'Wat zou het?'
'Dan moet ze eerst naar Kill her darlings. Te duur.'
'We beamen haar wel transparant.'
Intussen lag ik als een racket klaar. Alleen even de machine verticaal zetten en op Come on over drukken. 

Geen opmerkingen: