Met waterfietsen werden we naar de bedden gebracht. Als de acteur 'Tot ziens,' zou zeggen was het afgelopen.
Ik werd bij het tweede ponton afgezet, deed mijn schoenen uit en stapte voorzichtig bij de actrice in bed en wachtte af. Het duurde best lang.
Ik rook haar parfum. Een lekkere lucht.
Ik werd bij het tweede ponton afgezet, deed mijn schoenen uit en stapte voorzichtig bij de actrice in bed en wachtte af. Het duurde best lang.
Ik rook haar parfum. Een lekkere lucht.
Precies op het moment dat ik afdwaalde, begon ze heel zachtjes te praten, maar keek me niet aan. Onze gezichten heel dicht bij elkaar.
Ze had het over vroeger. Over veiligheid, gedachten, een tuin...
Alles in die zachte 'jij-vorm'.
'Je stelde je de toekomst voor...'
Bij de volgende herinnering keek ze me aan. Hele bruine ogen.
Ik hield een hand boven mijn gezicht omdat ik haar anders niet aan kon kijken vanwege de zon die ons fel belichtte. Ze legde even haar hand op mijn bovenarm.
Ik vroeg me af wat zij zag.
Bij de volgende herinnering ging haar hand heel langzaam naar mijn voorhoofd. Ze streelde mijn krullen. Ik keek.
Tranen vulden haar ogen. Die van mij deden mee.
Bij de laatste herinnering was ik in trance. We zweefden ergens ver weg en heel dichtbij in een sprookjeswereld op het water. Alles glinsterde.
'Tot ziens.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten