Lucky shoot

W kwam op de tuin logeren. De volgende ochtend zou de fotograaf om 10.00 uur komen. W dacht dat we konden uitslapen, maar ik haalde hem uit zijn onwetende mannendroom. Ik moet ruim de tijd hebben. Rustig koffie drinken, wakker worden, af en toe een extra ronde mascara, ontbijten, toch maar even die andere outfit aan, wat meer make up, enz.

W begreep dit en vatte samen: dus vanaf 8.30 moet jij aan de slag. Ik vond dat een prettige schatting. Vervolgens sliepen we door de wekker heen, werden we om 8.45 wakker en schoot ik in de godver-modes. Kwam bij dat mijn ogen totaal dichtgeslagen waren omdat ik zo lekker diep had geslapen. Ik voelde dat en durfde niet in de spiegel te kijken. W bekeek het geheel. 

W: 'Je Aziatische bloed komt nu wel lekker naar voren.'

Geen geruststellende gedachte. 

Ik keek in de spiegel. En naar de klok. 

Toen kwam het volgende probleem. Mijn haren moeten nat anders kom ik er niet doorheen en droog krijg ik het niet onder controle. Maar door de krullen droogt het extreem langzaam (ik ben een föhnloze vrouw). Met natte haren op de foto vond ik ook geen goed idee. De fotograaf reageerde niet op mijn semi-nonchalante: kunnen we er 11 uur van maken. Dus verdween ik vloekend onder de douche. 

Toen hij aankwam stond ik stijf van de stress in de spiegel te loeren, make-upspullen over de hele tafel, mijn hele kledingkast in bergen op mijn bed. 

Laat het nou de ideale fotograaf zijn. 

Voordat we aan de slag gingen waren we anderhalf uur en verschrikkelijk leuke gesprekken verder, waren mijn haren droog, mijn ogen open, en was ik verliefd op hem (= functionele verliefdheid) en maakte hij, omdat ik - als was in zijn handen - zo wist te kijken dat hij binnen drie foto's het winnende shot had en we daarna alleen nog maar voor ons plezier verder gingen met de sessie.