Op de radio een item over de man en zijn penis. Als mannen niet tevreden zijn is er nog best wat mogelijk. Verdikking of verlenging. Het kan.
Over ontevreden vrouwen hebben ze het trouwens niet.
Er worden foto's bekeken van een ontevreden man die niet onverdiensteljk geschapen is. Tenminste, ik denk dat ze foto's aan het bekijken zijn, want ik zit intussen te werken,
dus mis af en toe wat informatie.
'Wat u me nu laat zien is een flinke piemel, volgens mij?'
(Dat 'volgens mij' met vraagteken vind ik zo enorm goed)
'Ja, die was eigenlijk al groot, deze.'
'Waarom wilde die meneer dat dan, die eigenaar van die piemel?'
'Tja...'
Stilte.
'Op zich ziet dit er als een grote piemel uit. De meeste mannen zouden willen dat ze zo'n piemel hadden.'
Ik begin het jammer te vinden dat dit radio is. Maar intussen krijg ik beelden van een piemel die fier rechtop door de straten van Amsterdam loopt met een persoon tussen zijn benen bungelend.
Het taalgebruik vind ik geweldig.
Een piemel die er op zich groot uitziet. Dat opent een wereld van mitsen en maren. Ik vrees ook dat daar niet tegenop te vergroten valt.
'Hebt u uw penis eigenlijk verlengd?' vraagt de verslaggever - waar ik inmiddels, door zijn taalgebruik, verliefd op ben geworden.
'Bij mezelf? Nee. Helemaal geen behoefte aan. En wij hebben natuurlijk heel veel alternatieven. De ultieme penisverlenging is een grote auto kopen.'
Dat vind ik nou weer een beetje jammer. Geen vrouw die in die grote auto denkt: nou ja, wat geeft het, hier zit ik dan in ieder geval wél lekker ruim...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten