Weg van

Daar was de hangmat tussen de bomen, de gastvrije vrolijkheid, de totale verwennerij, de zon, de regen, de wijn die niet verdragen werd, het eten wat dat ruimschoots compenseerde, diverse paradijsvogels die kwamen langsvliegen of waarbij we op bezoek gingen, het romanidee dat me zomaar luidruchtig genereus in de schoot geworpen werd, de geuren van het land, het zitten aan de keukentafel met de tes-amis-sont-mes-amis, de markt, de arm als er gewankeld werd, het haar dat onder ons gewoon af ging, de gesprekken over toen en nu en straks, de totale afwezigheid van het ziekenhuis, de muts en de douaniers, en dan toch weer Schiphol waar ik totaal niet aan wilde. Laat staan aan die onstuitbare regen.