Goed en nieuw

Elk jaar bekruipt het me weer. De fragiliteit van de toekomst. Het komt door de grootse aanpak van het einde van het jaar. De samenvattingen.

Door al die lijsten - alles moet per se ingedeeld worden - zijn de mogelijkheden wat je kan overkomen, legio. De lijst van de mensen die ons ontvielen hakt er het meeste in. Ik wil vooruit kijken en hopen op een gelukkig nieuw jaar, maar dat wordt opeens naïef. Er kan ik weet niet wat gebeuren.

Maar ik schrijf dit op 30 december op de 17e etage van het Movenpick hotel, met uitzicht over de stad. Ik zie de pont over het glinsterende water heen en weer gaan, de partyboot van de Supperclub ronddobberen en verlichte treinen strepen trekken door de nacht.
Ik sta met een glas rode wijn voor het raam. Er wordt vuurwerk afgestoken, siervuurwerk. Alleen voor mij. Als teken. Dit is mijn privé oud en nieuw.
Ik ben niet bang.

Grootte

De tv die ik had gekocht was te klein. Wat op zich onbegrijpelijk is, want ik heb de afgelopen jaren op zo'n mini dikke gekeken. Maar aan mijn nieuwe muur bij mijn bed moet iets groots. Ik kon em gelukkig nog teruggeven.

Vandaag per post de nieuwe in ontvangst genomen. Bij de deur dacht ik nog: hopelijk ziet niemand het, anders breken ze in. Hoewel ik besef dat ik de enige ben voor wie dit nog iets waardevols is, voor de gemiddelde inbreker is het allang niet meer interessant. 

De doos is enorm. E zegt door de telefoon dat ik me maar lekker bezig moet houden met het installeren van mijn tv'tje, hij komt iets later. Ik reageer. Dit is geen tv'tje, dit is een tv. 

Hij blijft een man. Vergeleken met die van hem is dit een tv'tje.

Maar nu krijg ik dat tv'tje van mij niet in mijn eentje aan de muur. 

Komt dat zien!

Eerste kerstdag had ik er opeens genoeg van. Toen was ik bijna drie weken met niets anders in de weer geweest dan met mijn hart. Hoog tijd voor een andere boeg.

Die nieuwe boeg resulteerde in minimaal twee keer minder pijn. Dat het effect zo sterk kan zijn had ik nooit verwacht. Een beetje psychosomatiek, ala, maar dit...

Nu voel ik een enorme kracht door mij razen die bijna hilarisch is. Die kracht zegt: laat maar zitten die hele openhartoperatie, ik heb geleerd wat ik moest leren.
Maar ik denk dat de cardioloog dit verhaal volgende week niet heel serieus zal nemen.

Nou vooruit dan maar, even open zagen, de boel herstellen en dan hebben we het nergens meer over.
Hoewel...

Ik krijg een indrukwekkend litteken. En ergens heb ik het idee dat mijn ego er nog niet aan toe is om echt totaal genegeerd te worden. Dat wordt showen.

Lovely gap

We zitten aan tafel, het is erg gezellig. Tot het moment dat ik het niet eens ben met O'Hanlon. Hij doet onmiddellijk zijn beklag tegen zijn tafelgenoot aan de andere kant.
'It's so difficult to talk to her. So much age difference.'

Nieuwe titel

Het wordt weer tijd voor een boek. Ik voel het. Misschien omdat ik er nu een aan het lezen ben die precies het goede doet. Zorgen dat je er steeds weer naar grijpt, naar die andere wereld waarin je wilt verdrinken, die heimwee opwekt, verlangen, onrust, een hang naar iets groots. Die schuurt en je zicht kantelt.

Meteen maar beginnen. 

20122012

Ik kreeg een lieve briefkaart, en pas een dag later, toen ik hem herlas, zag ik de vergissing. De datum was aan elkaar geschreven waardoor ik het gevoel kreeg dat er iets magisch ontstond.

Je kunt het ook van niets iets maken noemen.
Of talent.

Winterparade

Eindejaarsgedachte

Als de muren van je huis instorten

Wat een ramp

Maar wat een uitzicht!

Minder neuken

Gisteren was ik voor het eerst van mijn leven in Alphen aan de Rijn. Ik zette even alle misdrijven op een rij die er de afgelopen tijd werden gepleegd, en dat zijn er nogal wat. Maar toen ik daar door de straten reed, begon ik het wel te begrijpen, moet ik zeggen.
Tot ik een bord Denk aan god zag. Een goede suggestie, dat brengt de mensen zeker tot inkeer.

Dit soort borden maken indruk. Zo weet ik er nu nog een van jaren geleden: Vaart minderen spaart kinderen. 
En daaronder gekalkt: Minder neuken spaart spreuken.  

Consult

J ging vanmorgen naar de dokter. Hij was ervan overtuigd dat hij allergisch is voor coke. Zijn neus zag er inderdaad wel wat gek uit.

Nu ben ik eigenlijk helemaal vergeten te vragen wat de dokter daarvan dacht. Wordt vervolgd.

Scheuren

Binnenkort wordt er iets aan mij versleuteld. S stelt voor dat ik uitspraken van mensen om mij heen verzamel voor in een scheurkalender. Dat houdt de spirit hoog en het compenseert enigszins de inkomstenderving. Ik vind het een goed idee, en dan maak ik er binnenkort een top tien van.

Tot nu toe staat op een:
'Even iets heel anders: heb jij een euthanasieverklaring?'

Maar een goede tweede is toch wel:
'Die man, die jou moet opereren, die gaat liever vissen met z'n gabbers, neem dat maar van mij aan.'

En op drie:
'C, je hoeft je helemaal niet bang te zijn, want als er iets mis gaat, merk je er helemaal niets meer van.'

En er zijn natuurlijk ook mensen die de pagina heel leeg achterlaten.

S geeft zelf de afsluiter als ik zeg dat ik het niks vind om eventueel dood te gaan na al die moeite om gelukkig te worden:

'Natuurlijk, als jij dood gaat, mag je er met recht de pest over in hebben.'

Meedoen mode

Het theatercafé is verbouwd en hip geworden. Het publiek matcht goed bij de inrichting. Behalve één man. Die heeft een knalrode gebreide trui aan met een grote clown op zijn borst. 

Ik vrees dat hij Bridget Jones's Diary verkeerd heeft opgevat, maar om hem daarvan op de hoogte te stellen, vind ik ook zo wat. Het kan natuurlijk ook altijd nog zo zijn dat ik de afgelopen dagen net iets gemist heb. 

Zondag

Verdenking

In de kroeg hield A een betoog over een collega in pak. Dat pak had hij elke dag aan en dat was volgens A verdacht, iemand die er uitzag als een acteur uit Madman.
Ik vond het nog niet zo'n veeg teken, maar A kende geen genade. Het eindigde ermee dat hij de man er sterk van verdacht zich af te rukken bij barbiepoppen.

Onderzoek

Ik was aan het eten, facebooken en de radio stond aan. Ik luisterde niet. Tot ik opeens door had wat ik allemaal aan het doen was.

Ik dacht aan de filters. En aan de white state waarin ik me blijkbaar bevond. En toen was het sprongetje naar het besef dat alles, maar dan ook alles wordt onderzocht, heel klein.

Perfectie

J heeft een plan. De perfecte overval. Ik mag het niet doorvertellen. Dat vind ik jammer. Want er zit inderdaad potentieel in.

Hij voert nu eindeloze discussies met een vriend. Die zou eerst meedoen, maar is daarvan teruggekomen. De vriend wil er een filmscript van maken. J vindt dat een slap aftreksel. Hij wil allebei. En het allerbeste is het als ze ervoor worden opgepakt. Alles voor de publiciteit.

Het enige waar hij erg mee zit is dat dat oppakken niet gaat gebeuren. Het is allemaal te perfect. En nu zit hij te simmen vanwege het feit dat hij dan na afloop aan niemand kan vertellen hoe ingenieus hij was.

Protagonisten

De uitgeverij gaf een feestje en Maarten van Rossem moest dat even leuk inleiden. Dat deed hij. Ik zat ingekneld tussen twee schrijvers die er niets aan vonden. Daardoor ging ik me bij elke lach harder afvragen of mijn smaakontwikkeling wel de juiste weg was ingeslagen.

Maar het mooie van zoveel schrijvers bij elkaar is de behoefte dingen vast te leggen.
Iedereen zijn eigen verhaal.

En smaak. 

En hoofdrol. 

Voorspelling

Waarom heeft niemand het meer over die dodelijk gure, ijskoude winter?

O'Hanlons helden, vanavond 20.20 uur

Zaterdag

Verjaren

Gisteren bracht T drie uur lang bij de tandarts door en vandaag is hij jarig. Ik tref zijn voicemail en spreek in. 'Gefeliciteerd met je 60ste levensjaar. Jij zit nu waarschijnlijk taart te eten met je nieuwe tanden.'

T belt terug. Dat inspreken ging volgens hem niet goed.
Ik had moeten zeggen: gefeliciteerd met je 59ste verjaardag.
En voor alle duidelijkheid: die tanden die zijn niet nieuw, die zijn gereviseerd. Of ik het even opnieuw wil doen en dan goed.

Bijna vol

De maan schijnt precies door het nieuwe daklicht.
Dat is een perfecte situatie.
Nu. Straks. Later. En daarna ook nog.

Open hart

Het is nu alleen zaak het hart volledig te laten openen.
Meer niet.

Nou dan.

Aan het werk

Ik vind dat er nu best een keer haast gemaakt mag worden met het uitvinden van een mogelijkheid tot het terughalen van eenmaal verzonden emails en sms'en.

O'Hanlons helden, vanavond 20.20 uur

Zondag

Go no go

Aan het einde van de avond raakte ik in gesprek met partycrashers. Ze hadden het goed gedaan. Ook een naamkaartje aan een koortje, zelf geschreven in plaats van getypt, en een losse air, net als de rest van het gezelschap.

Nadat we eruit gezet waren, was er geen twijfel over mogelijk, we moesten door. En wel naar Arti. We stonden in de grote hal even te wachten op de rest. Maar op het moment dat zij de drempel overstapten zagen ze het niet meer zitten. Verkeerde sfeer.

J, een type dat net twaalf jaar in Spanje had gewoond, daar een kasteel exploiteerde, duizend ideeën in een minuut, onderwijzer, barman, surfer en oorlogsfotograaf, sprak ze streng toe. 'We gaan niet het geluk najagen. Het moet naar ons toekomen.'
De groep draaide zich als één man om en verdween.

Ik twijfelde een moment, maar bleef toch achter om te zien wie er gelijk zou krijgen.

Waarde

In de VPRO-gids meldt Grunberg dat een door hem gesigneerde dichtbundel, opgedragen aan Laura, voor driehonderdvijftig euro wordt aangeboden.

Nu begrijp ik plotseling de gretigheid van twee vrienden. Ik moest en zou signeren. Onafhankelijk van elkaar werd sterk benadrukt dat de opdracht persoonlijk en goed moest zijn.

Mannen zijn over het algemeen zakelijker dan vrouwen. Af en toe bezitten ze zelfs een vooruitziende blik.
Bij deze eis ik wel een minimum inzet van driehonderdvijftig euro. Of nee. Maak het vier.

Lekker lopen

Op een feest zegt J: 'Ik zag jou lopen afgelopen zaterdag. In de buurt van de Wibautstraat, klopt dat?' Begeleidend lachje.
Ik moet echt even nadenken. Ik kan de Wibautstraat niet zo snel koppelen.
'Met een lange man en ik kreeg het idee dat het gesprek niet zo liep. Of wel?'
Dan zie ik het weer voor me. E wist niet meer waar hij zijn auto had geparkeerd en we hadden al een kwartier rondjes gelopen. Daar dus ook. Dat vertel ik aan J, die denk ik geen auto heeft. Hij begrijpt er niets van. Auto kwijt of niet, een gesprek moet lekker lopen.