Met een publicerende vriendin besprak ik het contract dat ik vandaag bij Nieuw Amsterdam ga tekenen. Een schrijver krijgt 10% van de verkoopprijs van het boek. Ik moet daar nog steeds aan wennen. Maar D is inmiddels gepokt en gemazeld.
'Je lacht je helemaal dood als je de afrekening krijgt. Het voorschot gaat er ook nog van af.'
'Wat? Ik dacht dat je dat gewoon kreeg.'
'Nee, geen sprake van.'
D klinkt heel somber. Ik ben er stil van.
We denken allebei even aan het aantal uren dat er in een doorsnee boek zit. Als je al een opbrengst hebt moet je die niet willen delen door al die uren. D knikt bedachtzaam.
'Het is allemaal innerlijke noodzaak, Car, voor de rest is het niets.'
1 opmerking:
En niemand zit er op te wachten... ook dat nog.
Een reactie posten