Pilletjes

Ik ben inmiddels aan de verslavende kalmeringsmiddelen gegaan. Ik nam er gisteravond een in, en nu, meer dan 24 uur later ben ik nog steeds high.

Wat een genot! En wat een wetenschap! Al die kennis die zich in dat ene kleine, platte pilletje van niets verzameld heeft. Het is zo'n vernuft: ik ben me opeens aan het verheugen op de operatie.

Met de dood in de ogen beseft een mens plotseling wat hij moet doen in zijn leven.
Het is me geopenbaard. Na de operatie ga ik dealen.

O'Hanlons helden, vanavond 20.20 uur

De tweede, derde en vierde van

We zitten met vier redacteuren te eten en vertellen anekdotes over de gasten. Bekende Nederlanders, wat het toch net een tikje leuker maakt omdat je weet dat je dingen eigenlijk niet mag doorvertellen, maar het toch doet.

Er wordt wat gezegd over een bekende buitenlander en het feit dat juist die taal door de redacteur in kwestie niet wordt gesproken, zodat het geen zin heeft om mee te gaan om dat interview zelf af te nemen. 'Nee,' zeggen de twee doorgewinterde partners in crime, 'Je wilt de eerste emotie.'

Daar moet ik erg over nadenken. Vooral de emoties na de eerste houden me bezig. Tot hoeveel gradaties is een mens in staat?

Slopen

M heeft het water van mijn dak gehaald. We staan op straat wat na te praten over de kuil in de constructie, als er een blonde vrouw in een snelle zwarte auto voorbij rijdt.
'Dat vind ik een lekker wijf.'
'Vind je?' Ik verbaas me over het type. Veel te netjes.
'Ja, zo'n sloper.'
Ik kijk hem aan en probeer serieus te blijven.
'En dat ben jij ook.'
'O, ja?' Gezicht neutraal.
'Ja. Dat staat hier zo op je voorhoofd geschreven.' Hij wijst voor de duidelijkheid de plek even aan.

Formaat

De vorige tv was te klein.
Deze is te groot.

Mijn god. Ik haat de middenweg.

Oud en nieuw

Het was een Moulin Rouge feest waar we heen zouden gaan. Maar geen van ons vieren had zin. Dat is op zich een heel goed uitgangspunt. Toen we eenmaal aangekomen waren (schoenenwissel, van gympen naar hakken) werd het opeens ontzettend leuk.

Om twaalf uur stonden we hoog boven de stad al dat kleurige geweld te bewonderen. Ik stond daar over de daken te kijken en had het gevoel dat het allemaal speciaal voor mij werd afgestoken. Alweer. Doet me goed, zo'n hartafwijking.

Zondag