We hadden gegeten bij Schiller en dachten opeens dat een film een goed idee was. Dat was het, behalve dan dat de films die ik wilde zien niet om de hoek draaiden. Dus gaf ik toe aan The hateful light, terwijl ik van te voren weet dat dat niet voor mij is weggelegd vanwege het geweld.
Normaal kijkt W films voor, zodat hij me kan waarschuwen als het eng wordt. Dan kijk ik even weg, schrik niet en kan ik een film zonder geestelijke schade doorstaan.
Maar hij had deze ook nog niet gezien. En ik hoopte nog op de humor van Pulp fiction, die ik onder zijn begeleiding tot een goed einde had weten te brengen.
Tot ver over de helft viel het heel erg mee. Er waren alleen maar tanden uit de mond van een vrouw geslagen en ze had diverse ellebogen in haar gezicht gekregen, en een paar bloedneuzen. Dat lukte me nog.
De humor bleef uit.
Mijn buren propten zich intussen met veel lawaai vol met chips en popcorn.
En toen begon het.
Ballen en pikken werden kapot geschoten, armen afgehakt, hersenen doorzeefd, ingewanden geleegd en bloed en andere lichaamseigen elementen werden ruimschoots over een liefdevolle familielid uitgespetterd.
Ik keek niet, maar kreeg dit toch mee (het traditionele tussen de vingers door kijken). De mensen naast me gaven geen kick, elke keer als ik toch even een aantal centimeter uit mijn stoel omhoogveerde vanwege te verwachten onverwacht getimed geweld.
Ze trokken gemoedelijk nog maar weer eens een zak chips open.
Normaal kijkt W films voor, zodat hij me kan waarschuwen als het eng wordt. Dan kijk ik even weg, schrik niet en kan ik een film zonder geestelijke schade doorstaan.
Maar hij had deze ook nog niet gezien. En ik hoopte nog op de humor van Pulp fiction, die ik onder zijn begeleiding tot een goed einde had weten te brengen.
Tot ver over de helft viel het heel erg mee. Er waren alleen maar tanden uit de mond van een vrouw geslagen en ze had diverse ellebogen in haar gezicht gekregen, en een paar bloedneuzen. Dat lukte me nog.
De humor bleef uit.
Mijn buren propten zich intussen met veel lawaai vol met chips en popcorn.
En toen begon het.
Ballen en pikken werden kapot geschoten, armen afgehakt, hersenen doorzeefd, ingewanden geleegd en bloed en andere lichaamseigen elementen werden ruimschoots over een liefdevolle familielid uitgespetterd.
Ik keek niet, maar kreeg dit toch mee (het traditionele tussen de vingers door kijken). De mensen naast me gaven geen kick, elke keer als ik toch even een aantal centimeter uit mijn stoel omhoogveerde vanwege te verwachten onverwacht getimed geweld.
Ze trokken gemoedelijk nog maar weer eens een zak chips open.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten