Het lukt me niet om te schrijven naast de tijdelijke opdracht die ik heb. De effectiviteit van de beperking van mijn tijd is totaal verdwenen, ik schiet alleen nog maar in de stress als ik aan die lijsten naast mijn werk denk.
Maar het mooie is dat ik nu pas echt goed voel hoe het schrijven me 'goed' houdt. Momenteel zak ik steeds dieper in mijn zompige gedachten, maar heb er geen profijt van omdat ik het nu even niet kan verdraaien, kantelen en opschuren.
Kortom: zodra ik weer de luxe van tijd heb mag ik nooit meer zeiken dat het zo'n eenzaam beroep is, dat het zo lastig is mezelf achter het bureau te dwingen, dat ik collega's zo mis. Niks van dat alles.
Help me onthouden.
Maar het mooie is dat ik nu pas echt goed voel hoe het schrijven me 'goed' houdt. Momenteel zak ik steeds dieper in mijn zompige gedachten, maar heb er geen profijt van omdat ik het nu even niet kan verdraaien, kantelen en opschuren.
Kortom: zodra ik weer de luxe van tijd heb mag ik nooit meer zeiken dat het zo'n eenzaam beroep is, dat het zo lastig is mezelf achter het bureau te dwingen, dat ik collega's zo mis. Niks van dat alles.
Help me onthouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten