Mijn tijd wordt opeens samengeperst. Dat is een jaar lang niet het geval geweest. Ik ben er nog niet over uit of dat nou prettig is of onoverkomelijk. Ik ben plotseling super efficiënt. Werk in mijn vrije tijd lijsten in één ochtend af, die ik normaal gesproken wat verspreid over de dagen bij elkaar sprokkelde en uit de losse pols doorstreepte.
Maar plotseling heb ik ook geen tijd meer voor ik-weet-niet-wat voor onzin. En die onzin vind ik toch wel belangrijk. Welkom in de wereld, zegt W heel droogjes, als ik - in paniek- besef dat ik maar zoveel uur heb in een avond/nacht voor ik me weer moet melden aan de poort. Nou is die poort een hele afwisselende. Een hele leuke. Maar toch. Het is een poort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten