En vandaag, alsof de duvel er mee speelt, beland ik naast een man, benen lekker ontspannen gespreid, rugzak tussen zijn voeten, die geen millimeter opschuift als ik naast hem plof. Hij is dik ook nog.
Ik probeer te lezen, maar het lukt me niet.
Ik moet nu echt eens esoterisch gaan denken. Het wordt tijd om eens flink wat ruimte in te gaan nemen. Op het moment dat ik het denk, pakt de man zijn rugzak, zet hem op zijn schoot, sluit zijn benen en krijg ik alle ruimte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten