En toen kwam T met het idee dat ik naar Santiago de Compostella moest gaan lopen. Mijn eerste reactie was, o nee, niet samen met allemaal types die het ook moeilijk gehad hebben, me in de file gaan lopen bezinnen op de afgelopen tijd.
Maar hoe meer we het erover hadden, hoe enthousiaster ik werd.
Zat ik alleen nog met een Artist in Residency die ik in januari in Ierland wilde gaan doen en een tand die me veel geld gaat kosten. Op zulke momenten is mijn broer een goede om als voorbeeld te nemen. Hoe minder geld hij heeft, hoe meer vakanties hij boekt en auto's hij koopt of laat kopen door zijn vriendin. Wat zou ik dan moeilijk doen over twee weken schrijven, anderhalve maand lopen en een tand.
Al dacht ik dat gisteren eigenlijk ook bij het kopen van een jurkje en lingerie. En twee dagen geleden toen ik wel heel erg mooie laarzen zag. En dan vergeet ik bijna de hanger van smaragd en de ring die ik de dag daarvoor geen van tweeën kon laten liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten