T en ik staan voor zijn boekwinkel. Hij vraagt me wat ik van zijn manier van parkeren vind. 'Half op de weg', zegt hij, alsof ik dat zelf niet zie. De boekhandelaar maakt zich er vrolijk over en voelt blijkbaar niet de behoefte hem beter in te parkeren.
Ik was me eigenlijk nog alleen maar aan het verbazen over de auto. Zo onwaarschijnlijk llelijk. We stonden er samen naar te kijken.
Van de zijkant kon ik er niets van maken, dus wilde ik weten wat voor een het was. De boekhandelaar probeerde nonchalant een paar stappen opzij te doen om van de achterkant het merk te kunnen aflezen, maar ik had hem door. Hij werd er giechelig van.
Een man die niet weet in wat voor auto hij rijdt. Geweldig.
Het verhaal van de tank verbaasde me toen eigenlijk niet meer.
T vergat de gasslang eruit te halen en was weggereden. Hele tank eruit. Gigantische explosie. Hij zegt droogjes dat de man in het hokje wel erg schrok.
Na deze verhalen begon het me te dagen. Ik herinnerde me opeens dat hij deze auto tweedehands kocht zonder een proefrit te maken. Hij had alleen aan de dealer gevraagd of het wel een goede was.
Dat was het.
Inderdaad. Zo maken ze ze niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten