Met E zou ik gaan drinken, maar ik kon mijn telefoon niet vinden, wat niet klopte want ik had mijn boot ondersteboven gekeerd met een dubbele schoonmaak en wist dat ik het ding vlak voor ik even op en neer naar de tuin ging, op tafel had gelegd.
E belde me een paar keer omdat ik serieus vermoedde dat hij of in de vuilniszak terecht was gekomen of misschien toch in de wasmachine. Dat was niet het geval. Geen geluid te horen. E probeerde het buiten voor een derde keer en toen nam een Fransman op. Die kende ik overigens niet.
De Fransman had mijn telefoon op de Zeedijk gevonden. Wij gingen meteen naar hem toe, met fles, en ik was dolgelukkig.
Bleek dat B mij gebeld had, de vreemde aan de telefoon had gekregen zodat hij onmiddellijk W belde om te zeggen dat er iets niet klopte, die op zijn beurt T belde, die niets kon doen want daar was ik niet, maar ook M waarvan hij wist dat ik daar zou gaan slapen, en tenslotte ook de Fransoos die een Japanner bleek te zijn, om hem te forceren mijn telefoon naar het politiebureau te brengen. Hij appte zelfs een routebeschrijving.
Conclusie: wat een geweldige, doortastende, lieve vrienden heb ik. En wat een geweldige Franse Japanners bestaan er.
Verder denk ik dat ik zelf niet snel kwijt zal raken. En dat is goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten