Daar stond ze.
Een beeldje van een Egyptische buikdanseres, haar armen hoog in de lucht, schitterende outfit. Die moest ik hebben.
Ze mag in mijn huisje dat al zo perfect smaakvol tacky is geworden.
Had ik al verteld van de barokke koningsstoel? (Kreeg hem niet in de auto, klep open).
Het ouderwetse buikkastje? (Ja).
De in de verkeerde kleur geschilderde muur? (Nee. Wil ik ook niet aan herinnerd worden).
De fantastisch beplakte plaatjestafel? (Ja).
De drie kralengordijnen? (Zo ongeveer, naast die ene die ik op de fancy fair kocht).
De stukken kant die ik nog had; prachtig donker groen, oud roze en oranje? (Nee).
Of de plantenspuit, klein, bol en groen? (Nee).
Mensen! Dit is toch het echte werkelijk diepe alles-doordesemde geluk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten