Ik had het even helemaal gehad en kroop voor de tv en viel in het laatste stukje van een film met Tinkelbel. Peter Pan was er niet, lekker rustig, zij had de hoofdrol. Was de knutsel-elf. Ze had blijkbaar iets verkeerd gedaan, want door haar gerotzooi zou de lente te laat in de mensenwereld komen. Maar dat loste ze op ze dankzij haar inventiviteit en haar knutselcapaciteit met gevonden voorwerpen.
Ja, natuurlijk herkende ik iets.
Maar afgezien daarvan vond ik het ontroerend te bedenken dat het volwassenen zijn die die prachtige, kleurrijke kinderwereld bedenken.
'Je wensen komen uit als je trouw bent aan jezelf,' werd er gezongen.
Uiteindelijk moest Tinkelbel een speeldoos terugbrengen naar een kindje. Toen ze vroeg hoe ze moest weten bij wie ze moest zijn, werd er gezegd dat ze het wel zou voelen. Ze voelde het. Goed.
Daarna viel ik in een programma van Prem Rawat die het had over het wachten op een reddende engel. Die al in je zit. En dat het niet om geloven gaat, maar om weten.
Ik weet niet. Ik geloof dat er iemand tegen mij aan het praten was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten