Vandaag pakte ik het heel anders aan. Met een stalen smoel meldde ik aan de Bikramdocente (gelukkig een nieuwe, al trok ze onmiddellijk een moeilijk gezicht) dat ik een openhartoperatie had ondergaan.
Maar dit keer vertelde ik in één adem door dat ik een hartslagmeter bij me had, dat ik niet alle sets zou meedoen en veel water zou drinken. Punt.
'Dus ik moet je, eh, links laten liggen?'
'Ja. Daar komt het eigenlijk op neer.'
'Okey...' Ze twijfelde nog steeds, maar ik liep al naar de kleedkamers.
En toen werd ik natuurlijk zenuwachtig. Wat als dit, wat als dat...
Voor de operatie had ik tegen mezelf gezegd: Als ik weer kan Bikrammen, ben ik echt helemaal genezen.
Ik had meer last van mijn rug dan van mijn hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten