Ik zit rechtop voor een grondig zelfonderzoek. Maar eerlijk gezegd voel ik niets. Niets van een grote behoefte daklozen te gaan helpen, kindertehuizen opzetten, spreek- en steun-uren houden. Niets.
Dan vraag ik me nu dus wel af waarom ik zo'n grote ingreep heb moeten ondergaan. Heb ik het misschien niet te zoeken in kinderen of daklozen?
Zou natuurlijk kunnen. Maar het vervelende is dat ik ook niet geduldiger, liever, grootser ben geworden of goeroe'achtige vormen aanneem.
Maar men blijft hardnekkig volhouden dat je een mooier mens wordt van heftige ervaringen. Zouden ze dan doelen op die rode streep die mijn borst verdeelt? Waarschijnlijk wel.
Maar die is dan ook werkelijk fenomenaal. En hij staat me onwaarschijnlijk goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten