Twiggy is aan het stoffen. Of ik geen vriend heb. Ze vindt het duidelijk een goed onderwerp, waar ze veel over te zeggen heeft.
'Ik ook niet. Het is net uit. Ga je op dates?'
'Nee.'
'Ik wel. Ik zie er niet slecht uit, of vind je van wel?'
'Helemaal niet...'
'Ik krijg genoeg aandacht en dan vraagt zo'n jongen me nummer en dan zeg ik oké, we gaan wat drinken. Maar ik heb snel genoeg van jongens. Ze denken dat ze kunnen doen wat ze willen. Dat irriteert me.'
Ik vraag of ze een opleiding of iets doet en voel me een oude taart.
'Nee. Ik wil het leger in. Had je niet gedacht, he?'
Ik begin haar leuk te vinden.
'Nee, dat had ik niet gedacht, waarom in godsnaam?'
'Nou, ik vind het wel stoer. Dat past bij mij. En ik ben heel sportief.'
'En mensen doodschieten heb je geen moeite mee?'
'Ach...,' zegt ze en richt zich weer op het stoffen.
Dan wil ze weten wat ik doe.
'Tv-redacteur. Had je niet gedacht, he?'
'Ik dacht kunstenares.'
Ik beken dat ik schrijver ben. Ze vindt het allemaal allemachtig interessant.
'Dus jij bent een bekende Nederlander.'
'Ja,' zeg ik met het gemak van een pathologische leugenaar, 'dus zo slecht is dit werk nog niet, in dit kleine bootje.'
Ze lacht.
'Ik laat al die spullen staan hoor, anders heb ik het weer gedaan. Ik ben af en toe een beetje onhandig. Maar ik ben wel goed in schoonmaken.'
Dat is ze helemaal niet. Maar het klikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten