Verkeersveiligheid

De opdracht aan de jongen van de fietsenmaker was duidelijk: ketting repareren en voorlicht maken.
Hij was er niet toen ik de fiets haalde. Een soort Obelix, met zwaar Engels accent, nam de afhandeling voor zijn rekening.
Er klopte niet veel van. Hij staarde met een zucht naar het formulier.
'Er staat veel te veel geschreven,' zei hij met een hele vette r.
Ik zag het zwart van de gebruikte viltstift.
'Dynamo doet het niet meer. Versleten. Lampje met batterij.'
De jongen en ik hadden het er uitgebreid over gehad, ik wilde geen batterij.
'Nieuwe ketting, maar hoezo zo'n hoog bedrag? Wat heeft hij gedaan?'
De man bleef maar rondjes om mijn fiets lopen. 'Hij is nieuw,' concludeerde hij ten slotte. En hij bedoelde de jongen. Ik knikte begrijpend, maar wilde wel eens weg.
'Nieuwe aandrijvers.'
Toen begon me toch een beetje zorgen te maken over het te betalen bedrag, maar Obelix was al weer met hele andere dingen bezig. Hij ging voor mijn fiets staan.
'And, very important,' mompelde hij en maakte een kruis ter hoogte van  mijn stuur.
'Zegen je nu mijn fiets?'
'Yeh...'
Dat vond ik indrukwekkend. Het onverwacht zachte van zo'n grote, dikke, onder de smeer zittende fietsenmaker. Ik kon weer veilig op weg. Ondanks, of dankzij de hoge rekening.