Tolhuistuin

We gingen naar schrijvers die in de tuin een kort verhaal voorlazen. We zaten op ongemakkelijk houten bankjes te luisteren.
Er tikte iemand op mijn rug die ik zo'n tien jaar niet had gezien. Toch was de rug blijkbaar goed te koppelen aan de rest van mij, want ze brandde meteen los. 
'Je bent gepubliceerd, he?''
Ik beaamde dat vrolijk.
'Eindelijk,' zei ze.

Het moest een belediging zijn, maar ik was het van harte met haar eens. Toen waren we toch wel heel snel uitgepraat.
Jammer eigenlijk, want ik voelde wel wat voor een catfight. Ik heb tenslotte de pittigheid van A.M.G. S...