B fotografeerde de paella die gemaakt werd en zette hem op Facebook. Hij kreeg reacties. Dat is goed. Dan weet je dat je leven er toe doet. Als het angstig stil blijft, moet je onmiddellijk een andere koers gaan varen.
Ik nam me voor ook meer op Facebook te gaan zitten. Een beetje sturing in mijn leven kan geen kwaad.
Van B moesten we plotseling onze jassen aandoen voor een verrassingsuitje.
'De mensen op Facebook weten het al,' meldde hij onderweg.
'Vinden ze het leuk?' vroeg ik voorzichtig.
Ik zag zo'n doodstille pagina al voor me, alleen maar door een verkeerd bedachte verrassing.
'Ja, veel I Like'jes.'
Het goede spoor. Godzijdank. We konden gewoon doorgaan met onze avond.
Toen we aankwamen bij de oude fabrieksloods waar de vuren hoog oplaaiden, kwamen we M tegen.
'Hoe was de paella? Hij zag er goed uit!'
Het gaat toch allemaal net even wat sneller dan ik gewend ben. Maar wacht maar. Over een maand hoef ik ook niemand meer iets te vertellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten