Er is weer een mijlpaal bereikt. Vandaag leverde ik - met meer dan een half jaar vertraging - het manuscript in bij de corrector. Zij is een lieve schat, die vanaf februari geduldig elke keer mijn uitstel- en excuusmailtjes ontving, mij op de hoogte hield van andere opdrachten, zodat - mocht het manuscript onverhoopt eerder af zijn - zij niet vol zat.
Op een gegeven moment durfde ik niet meer te mailen.
Maar gisteren was het dan zo ver. Ik wilde haar een grote bos bloemen brengen, maar rond het Mercatorplein doen ze blijkbaar niet aan bloemen. Wel aan drank.
Het was een feest om haar Waantje te overhandigen.
En zij. Zij was intussen wel benieuwd geworden...
Op een gegeven moment durfde ik niet meer te mailen.
Maar gisteren was het dan zo ver. Ik wilde haar een grote bos bloemen brengen, maar rond het Mercatorplein doen ze blijkbaar niet aan bloemen. Wel aan drank.
Het was een feest om haar Waantje te overhandigen.
En zij. Zij was intussen wel benieuwd geworden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten