Mentaliteit

Ik ben nooit een fan van Den Haag geweest. En vanmorgen werd dat weer eens bevestigd. Ik moest een tram hebben die vanaf station LOI ging. Bleek boven, naast de andere treinsporen te zijn. Even raakte ik in verwarring of ik nou wel of niet moest inchecken bij die ns-paal, en deed het toch voor de zekerheid. In de tram bleek dat dat niet nodig was geweest, ik checkte nog een keer in, had een negatief saldo (doordat ik al bij de NS ingecheckt was), maar dacht dat dat vanzelf weer opgelost zou worden als ik de kaart weer oplaadde.

Tot zover mijn Amsterdamse gedachten.
De controleur dacht er anders over. Hij kon op mijn kaart zien hoe het gegaan was. Maar dat maakte hem 'geen reet' uit. Het ging zelfs zo ver dat ik er bij de halte van het ziekenhuis bijna niet uit mocht. Maar ik raakte zo gestrest van het feit dat ik dan ook nog eens te laat zou komen, dat hij over zijn Haagse Hart streek en met het hele controleteam uitstapte, zodat ze allemaal in een kringetje om mij heen konden staan kijken hoe de man zijn zeer terecht uitgedeelde verbaal opstelde.