Dunschillers

W gaat een Tarte Tartin maken. Er moeten appels geschild worden, dus zet hij mij aan tafel met een dunschiller.
Daar gaat het mis. Ik heb nog nooit van mijn leven een dunschiller gebruikt. Wel een gekocht. Dat was omdat W afgelopen zomer klachten had in de datsja. Er was geen dunschiller te vinden. En dat was zo'n beetje het enige echte onwaarschijnlijk onmisbare gereedschap om een beetje fleurige maaltijd op tafel te zetten.

Het mesje, alsof het een scheerapparaat is, kantelde en liet zich niet eenduidig gebruiken. Ik kantelde en kantelde en W spiedde intussen vanachter het aanrecht naar mijn gepruts. Hij greep in. Kon zich niet voorstellen dat het een ingewikkelde bezigheid was: het dunschillen van appels.
Maar het was wel zo.