Wegens immobiliteit logeer ik bij mijn ouders. Ik sta op straat en krijg de voordeur niet open. Er loopt een onbekende man langs die vraagt of ik hulp nodig heb.
'Heb je geen kracht in je armen, of zo?'
'Ik ben geopereerd.'
'O, hou maar op, dan weet ik alles van je. We zitten in hetzelfde schuitje,' zegt hij, en hij strijkt met de buitenkant van zijn hand over mijn wang.
Het gebaar ontroert me.
Ik sta tegenover een wildvreemde man die alles van mij weet en mij liefdevol over mijn wang strijkt. Dat is onwerkelijk. Te mooi voor woorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten