Ik moest er om elf uur zijn. Geen probleem, ik ben altijd neurotisch op tijd, pakte dus een metro eerder dan nodig. De halte was nog even een ding. OV9292 zei Strandvliet, de mogelijk toekomstige opdrachtgever Bijlmer. Ik koos voor 9292.
Niet slim, want ik mocht als voetganger de tunnel niet in, dus liep ik door naar halte Bijlmer. Daar raakte ik helemaal de kluts kwijt tussen al die gebouwen, maar zag een brandweerauto op het plein. Met mijn meest onschuldige lach naar de weg gevraagd. Het werkte. Ik mocht instappen.
Ik werd nog net niet met gillende sirenes voor de deur afgezet.
En toen had ik een dilemma. Het verhaal vertellen zou niet zo professioneel overkomen, want dan zou ik moeten bekennen dat ik meer vertrouwen in 9292 heb dan in hem. Maar waarom was ik dan tien minuten te laat?
Ik besloot dat zo veel mensen te laat komen en dat tien minuten geen hele erge zonde is, zelfs niet voor een sollicitatie, dus dat ik gewoon mijn mond zou houden en me glimlachend zou aanmelden.
Wat doe ik nog voor ik mijn jas heb uitgetrokken? Het hele verhaal in zijn mik gooien.
1 opmerking:
En en en? Leuke opdracht??? Liefs, Marieke
PS was even aan het bijlezen hoe het met je gaat ;-)
Een reactie posten