Op het laatste moment besloten we naar de marathonvoorstelling van Virginia Woolf te gaan. We kwamen laat de zaal in en ik schuifelde langs zes mensen naar de vrije plekken in het midden van de rij, maar ik had niet door dat W niet meekwam. B waren we sowieso al kwijt.
W bleef wat onhandig staan.
'Ik heb mijn bril niet bij me, ik wil liever op het balkon.'
Die logica ontging me eerlijk gezegd totaal, maar zes hoofden hadden zich al synchroon naar mij gedraaid om te zien wat ik zou doen. Ze bleven staan alsof ze op appel stonden. Ik stamelde excuses en ging weer terug. Een van de vrouwen gilde woedend:
'Ga van hem af!'
Het klonk schel en indringend. Ze herhaalde het nog een keer. Heel serieus.
'Ga van hem af!'
Ik bleef nog even bij hem en we renden naar het balkon. Maar er was geen plaats, dus gingen we weer naar beneden en daar vonden we B terug.
Naar die vrije plekken durfde ik niet te lopen, terwijl ik dat eigenlijk heel stoïcijns had moeten doen. Dan had ik de vrouw ongetwijfeld ook een paar goede tips kunnen geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten