Vandaag in de wachtkamer. Een jongetje van een jaar of vijf is druk bezig. Hij heeft een vrachtauto van Bart Smit, rijdt er hard mee heen en weer, laat mij de chauffeur zien en ook wat er allemaal in kan aan speelgoed. Hij rent weg, komt weer mijn kant op en lacht vrolijk naar me. Dan hebben we een goed gesprek over speelgoed en zijn oudere broer die naar zijn zeggen heel erg stom is.
Plotseling krijg hij het heel druk met zingen.
'Mijn eigen piemel, mijn eigen piemel,' zingt hij met lange uithalen.
Ik dacht hem voor het zingen nog te vragen wat hij later wilde worden, maar het leek me opeens niet meer gepast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten