Geslaagde behandeling

Na een rondje tandartsen proberen heb ik er een gevonden. Ik koos gewoon de knapste zodat ik wat te kijken heb als ik word gemarteld. Ik had me daar best op verheugd, ondanks de aard van de ingreep.

Waar ik geen rekening mee had gehouden, waren die verdomde lampen die me totaal verblindden. Hij had niet alleen een vergrootglas op (daar ging mijn in-zijn-ogen-verdwijnen optie), daarboven zat ook nog zo'n mijnwerkerslamp die mijn hele systeem plat legde zodat ik ook niet kon afdwalen naar bijvoorbeeld zijn torso. Ik noem maar wat.

Met mijn ogen stijf dicht, de bloedspetters op mijn wangen, mond vol klemmen, tangen, zuigers, en een lichaam stijf van de stress was een inspirerend eindejaarsgesprek best lastig, en na afloop iets gezelligs zeggen ging ook niet door, want hij had me zo lang, zo ver achterover gelegd dat ik totaal high werd toen ik me weer in de normale stand bevond, dus onzin uitkraamde en hij snel wegrende. Een vergadering in. Een belangrijke. 

Hogere wiskunde

Vannacht droomde ik een blog. Dat ik van 18.00-19.00 ergens wiskunde volgde, en tijdens het college werd uitgenodigd voor een picknick. Waarom dat de moeite van het vermelden waard zou zijn? Ik heb geen idee.

Misschien kwam het doordat ik dit weekend met vrienden uit eten ging en hij me ooit bijles gaf omdat ik alleen maar drieën haalde. De eerstvolgende repetitie werd een tien. Ik had bewezen dat het aan de uitleg van de docent lag, en was daar uiterst tevreden mee.
De vriend vertelde dat ik me dat van te voren had voorgenomen, alleen maar om die leraar te jennen. Dat was ik vergeten. Had ik nog een keer lol.

Ai

Dit was niet zo'n best jaar. Dierbare doden en ziekte. En daarmee komt de onrust over volgend jaar om de hoek kijken. Ik heb toch vorig jaar, toen ik blij was dat ik Oud en Nieuw kon meemaken na die openhartoperatie, echt gedacht dat het heel anders zou gaan. Ik denk het nu weer.

Woord van het jaar

Borstbesparend.

Donker licht

Ik hou erg van deze dagen. Ik durf geen 'donkere' te schrijven omdat er echt wel grenzen aan clichés zijn. Maar ik denk het wel.

Er staat een waxinelichtje op mijn bureau te schijnen en ik zit ernaast te schrijven. Mijn boot deint hevig op en neer. Af en toe komt er een rondvaart langs met desperaat kijkende mensen. Ik heb niet de neiging om naar buiten te escapismen, voordelig voor de kunst. Er is een lichtheid in mijn hoofd die mijn naam eer aan doet. Wel denk ik: laat dit jaar maar voorbij zijn. Echt voorbij.

Had toch gekund?

Een paar dagen geleden liep ik laat op de avond naar huis en zag een lantaarn heftig roken. Ik vond dat geen goed teken en belde de politie. Zeer tevreden over mijn adequate handelen als verantwoordelijke burger, liep ik verder. Ik vond het alleen jammer dat geen Amsterdammer nu wist dat ik de stad had behoed voor een complete in de aslegging.

Dit weekend voeren we langs het Light Festival. Op de route stond niet een lantaarn te roken. Het waren er vier.

Zondag