Solliciteren

Ik ben nog niet terug. Nog twee dagen. Toch is het echte leven al weer begonnen. Met een sollicitatie vanuit een gammel Internetcafé, waar de verbinding steeds uitvalt, natuurlijk op cruciale momenten.

Ik had net een gedegen mail gemaakt. Weg tekst. Misschien maar goed ook. Het is een saai mailtje. Niet een waarbij je denkt: die ga ik snel uitnodigen voordat ze iets anders aangeboden krijgt.

Ik moet nog werken aan het verkopen van mezelf.
'Jij bent schrijfster, als iemand het moet kunnen ben jij het.'
Nee dus. Ik ben geen personage.
Als ik dat zou zijn, zou ik schrijven: in het echt ben ik echt veel leuker.
Of: als ik jullie was, had ik mij allang gebeld.

Nu is het: ik hoor het graag.
Saai!!
En naar ik vrees dodelijk.

Even weg

ons grothotel Las cuevas de Al Jatib

Hier wordt gewerkt

Blogvrije periode

De maand november zit ik hier te schrijven.
Geen internet, geen blogs, geen A.

Als ik dat allemaal overleef, dan tot december!

http://www.resartis.org/en/residencies/?id_content=4956

Er voor over

Het grote aftellen is begonnen. Nog twee dagen. Dan laat ik mij vrijwillig opsluiten in een artists in residence in het zuiden van Spanje. Dat klinkt heel luxe, maar dat is het natuurlijk he-le-maal niet.

Het betekent vastgeklemd zitten tussen computer en muur, twijfels over kwaliteiten, weggooien, drama, gemis. Geen internet, geen blogs, geen contact met A via skype. Het betekent ook de verplichting perfect werk af te leveren, minimaal een top tien-boek. A vindt Libris. Doe dat maar es in de deprimerende maand november. 

Maar goed, ik ga op karakter. En gelukkig komt A, die ook wel voelt dat dit een groot drama is, na negen dagen kwelling naar mij toe. Hij moet mij dan wel na een aantal dagen weer achterlaten.
Alles voor de kunst.

Lievelingsschrijver

Er moest een ode gegeven worden aan Gerbrand Bakker. Daar was ik het heel erg mee eens. Dus gingen E, A en ik naar de OBA. We belandden, eigenlijk totaal per ongeluk, op de tweede rij, tussen allerlei prominenten.

Op de voorste rij zat ook schrijver A.S. Met hem hadden we het over Sybren Polet.
'Polet, zegt E, 'dat is mijn lievelingsschrijver!'
Meteen daarna krijgt zij onverwacht contact met haar linker buurman Dolf Verroen.
'U bent mijn lievelingsschrijver!' horen wij haar roepen.
'Ach', zegt A.S somber vanaf rij 1, 'het is een goede openingszin. Ik hoor hem ook graag.'
Maar E zei helemaal niets meer.

Lauwwarm

Wij gingen vol goede moed Thais eten in Hoorn. Na verloop van tijd komt de kokkin - witte doktersjas aan, doorzichtige badmuts op haar hoofd - aan onze tafel staan.
'Jullie hebben beefsalade besteld?'
Inderdaad.
'Er zit koriander in.'
Wij knikken instemmend. Hoe meer hoe beter.
'En citroengras.'
'Heerlijk,' bevestigen wij.
'En het is lauw. Niet warm,' klinkt het dringend.
'Dat weten we, ja.'
'Jullie hebben het wel eens eerder gegeten?'
Dat hebben wij.
Aarzelend loopt ze terug naar haar keuken.

Hoe vaak zou ze de salade terugkrijgen omdat er !!! koriander inzit en citroengras en 't dan ook nog es niet warm is %^!@&!*^?

Al met al vrezen wij dat Hoorn nog niet helemaal klaar is voor de lauwwarme beefsalade.