Weeshuisje

Ik ging echt serieus alleen voor een klein tafeltje voor in mijn datsja (met in mijn achterhoofd de riksja en de engel). Van te voren had ik prijzen met mezelf afgesproken. En ook dat ik dingen min of meer nodig moest hebben...

De veiling duurde best lang en het ging heel goed. Ik bood niet op de antieke dekenkist, op geen een van de chaises longues (lagen niet lekker, maar zagen er prachtig uit...) zelfs de riksja liet ik aan mij voorbij gaan.

Maar toen kwam er een piano die niemand wilde hebben. En de prijs zakte en zakte maar. En opeens was daar mijn hand hoog in de lucht.

'Verkocht! Voor 10 euro!'

Donderdag ga ik weer.

Zoetgevooisd

We spraken een commercial in. Ik had de rol van sconesliefhebster, alhoewel de technicus vaker refereerde aan sconeshoer dan iets met liefhebben.
Die rol ging mij goed af.
Mond dicht bij de microfoon en zwoel over taarten, scones en high tea praten, en af en toe naar rechts kijken naar de man die wist waar die scones te halen waren.

Bij Hartig en zoet. 

Hartig en zoet? 

Ja. Lekker en goed!

De opdrachtgever, een ambachtelijke dikkerd, nam ons daarna mee naar de room alwaar wij in een gesloten, donkere zaak worteltaart aten en konden vaststellen dat niets van wat wij hadden ingesproken overdreven of gelogen was.
Zelfs de koffie was goed.

Hebberig

We gingen met z'n allen naar de kijkdag van de veiling. Het blijkt de beste manier om spullen te willen aanschaffen die je helemaal niet nodig hebt. 
Ik ga onder andere voor de engel en de riksja.

Het excuus dat ik aanvoer is dat ik op festivals bezoekers in de riksja zet om voor te lezen uit mijn nieuwe boek. Voor de engel heb ik nog niets bedacht.
Als leeslampje in de riksja komt zelfs mijzelf niet heel geloofwaardig over.

Zondag

Stemmingmaker

Als er nou net wat meer mensen inspreken zoals W dat doet, dan ziet de dag er meteen een stuk prettiger uit.

'Dag vrouwmens van het fijne soort...'

Benoemen

Bijzonder hoe een boom, als je ineens weet wat zijn naam is, er nog mooier op wordt.

Zondag