Wraak

Het kost nogal wat om de wereld te laten weten dat je het ergens niet mee eens bent.

Te beginnen met het referendum Icesave, 1,5 miljoen euro. Terwijl de inzet ervan al achterhaald was. Dit was nog niet genoeg. Ondanks het eenduidige 'Nee!' bleef er iets knagen. Het gevoel dat er misbruik werd gemaakt van onaantastbaar IJsland. Het kon en moest erger.

De laatste dagen waait die straf over Europa. As, stofwolken.
Kosten luchtvaartmaatschappijen wereldwijd: 147 miljoen euro per dag.
Kosten andere branches nog niet berekend. Maar dat zal ook niet mis zijn.

De Eyjafjallajokull was tweehonderd jaar niet actief. Op zich al knap dat ze haar zo ver gekregen hebben. Maar het gaat verder. Wetenschappers vrezen dat deze eruptie de voorbode kan zijn van een veel grotere en heftigere uitbarsting van een andere vulkaan, de Katla.

Lief IJsland. Laat de Katla maar rustig blijven. Het is denk ik nu wel duidelijk.

Tissue-man

G. ging trouwen. Dat deed ze met haar jeugdliefde. Haar sinds-vandaag-man kreeg op zijn 15e het advies van een goede vriend in godsnaam een relatie met haar te 'nemen'. Hij werd gek van het uit-aangedoe. Praktisch blijven, dacht hij. Een goede raad. Dat nemen is gebleven.

Dus stond ik voor de kerk te wachten. Bij de aankomst van de oude eend raakte ik geemotioneerd. Het uitstappen van de vader. Tranen. Het uitstappen van de bruid. Huilen. Het weggeven van de dochter....

Ik ben niet goed in bruiloften. Er ontstaat een oerkramp die eruit moet. Het liefst lag ik op de stenen vloer van de kerk een uitbundig potje te grienen. Als het niet zo raar zou staan.

R. heeft me ter plekke overtuigd van het feit dat ik het trouwen hierom niet achterwege moet laten. Hij bood aan de tissues te bedienen. Wat mij betreft een doorslaggevend aanbod.

Verjaren

J. is mij gisteren totaal vergeten. Zij dacht dat het vandaag dinsdag was. Dus treffen we elkaar vandaag. Het moment dat ik refereer aan het feit dat ik jarig was, schrikt ze.
'Was je jarig? Mijn god, wat een cadeau! Ik dacht dat we samen zouden borrelen, een volle boot had ik verschrikkelijk gevonden! Ben ik mooi voor die ellende behoed!'
Ik neem een voorzichtige slok. Iedereen is anders, denk ik nog. Maar tegelijkertijd denk ik ook aan mijn vrienden die haar vast heel hartelijk door zo'n lastige avond zouden hebben geholpen.
'Heel gek,' zegt ze nog, 'Ik had: crematie mensen aloha in mijn telefoon staan.'
Dan was ik zelf waarschijnlijk ook niet gekomen.

Fotonen, bionen, fionen

Ik nodig vrienden uit die graag hun gedachten laten gaan over tijd en ruimte, zodat ik de informatie kan gebruiken voor mijn hoofdpersoon Igor uit Gebroken wit.

Om de boel een beetje op te krikken, heb ik een natuurkundige zo ver gekregen dat hij alle vragen beantwoordt. Sven is in staat om de materie zo uit te leggen dat iedereen het begrijpt. Ook ik. Alleen ben ik afgehaakt sinds ik besloot dat Igor toch niets van natuurkunde weet, simpelweg omdat ik bij de derde regel aan zijn gedachten hierover al door de mand val. Ik let dus niet op. 

Maar, plotseling zit ik rechtop.
Informatie die wel bekend is, maar die niemand wil onderkennen. Te grote gevolgen omdat dan toegegeven moet worden dat we nergens zijn. Ik ben wakker.

• De Voager gedraagt zich niet zoals hij zou moeten.                   (Alleen die zin al).
• Hij neemt een afwijkende route. 
• Hij tart alle wetten. Zelfs die van de relativiteitstheorie.
• Als de wetenschappers de berekeningen bijstellen, loopt hij binnen de kortste keren weer anders dan verwacht.

Kijk, dat vind ik nou ideale informatie. Een ruimteschip dat zich afwijkend gedraagt en geen wetenschapper die het er over heeft.
Het zijn net ouders.
Want laten we nu niet twijfelen aan alle aannames die zo comfortabel waren. Niet gaan tornen aan hetgeen we zelf hebben geconstateerd. Geen berekening de prullenbak in.

Misschien komt er toch een vleugje natuurkunde in mijn boek terecht.

Vervolg

- Beste Caroline,
De opdrachtgever is op zoek naar een beginner.
Dus jij past niet in het profiel dat zij voor ogen hebben.
Helaas.-

Misschien toch beter niet al te hard te werken.

Werk

Het grote verkopen is weer begonnen.

Ja, ik ben extreem flexibel.
Ja, ik ben heel creatief.
Ik ben ook nog eens zeer bekwaam.
En collegiaal. En stressbestendig. En, en, en.

En dat is ook nog eens waar.
Alleen zeg ik dat niet.

Wat overblijft is een slap aftreksel van alle ingredienten waar de werkgever nu juist om vraagt. 
Bescheidenheid stond nergens als pre genoemd.

Daar werk ik nu heel hard aan. Het wegwerken van redundante eigenschappen. Wordt hopelijk niet vervolgd.

Kant-en-klaar

Ieder jaar verheug ik me op mijn aangiftebezoek bij Jos. Als ik het kantoorpand binnenstap gilt hij me van boven tegemoet. Pas dan ben ik echt binnen.

De aangifte is zo gedaan, maar ons priveleven neemt een uur in beslag. De jaarlijkse update.
Vandaag vertel ik over mijn nieuwe leven. Dat vat hij heel heel prettig samen. 'Wat fijn voor je, zo'n kant-en-klare man.'

En dat is A. Helemaal kant en klaar. Voor mij. Er hoeft niets, maar dan ook niets meer aan gedaan te worden.