T'tje had me uitgenodigd om te komen eten. Haar huis is een sprookje, net zoals zij. De eerlijke goede fee of heks. Zo eerlijk dat het voor mensen die nog niet zo ver zijn soms als schokkend wordt ervaren.
Voor mij is ze het einde, dat wat ik ooit hoop te zijn. Zoveel kracht, wijsheid en liefde. Ik maak nog steeds de fout te denken dat altijd aardig zijn liefdevol is. Van haar leer ik het tegendeel.
En intussen scharrelt zij rond in haar huis met totempaal, voormalig treinstelbankje en boksbal (ze is 71), kookt ze voor me, maakt de haard aan omdat het niet koud maar wel gezellig is, en weet ze precies wat ze voor mij is en kan zijn. En ik, ik zit met mijn benen opgekruld in een grote stoel te genieten van hoe een eerste keer kan voelen als voor altijd en heel eeuwig.
Voor mij is ze het einde, dat wat ik ooit hoop te zijn. Zoveel kracht, wijsheid en liefde. Ik maak nog steeds de fout te denken dat altijd aardig zijn liefdevol is. Van haar leer ik het tegendeel.
En intussen scharrelt zij rond in haar huis met totempaal, voormalig treinstelbankje en boksbal (ze is 71), kookt ze voor me, maakt de haard aan omdat het niet koud maar wel gezellig is, en weet ze precies wat ze voor mij is en kan zijn. En ik, ik zit met mijn benen opgekruld in een grote stoel te genieten van hoe een eerste keer kan voelen als voor altijd en heel eeuwig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten