Vandaag reed de gloednieuwe uitgeefster in een Jaguar naar het Centraal Boekhuis om een doos vol met Russisch water af te geven.
De auto was geleend.
Het voelde een beetje onwennig om het complex op te rijden - tussen al die vrachtauto's door - te parkeren, de achterklep te openen en daar dat ene doosje uit te halen, om vervolgens met een uitgestreken gezicht langs chauffeurs en laders en lossers te lopen alsof het allemaal heel normaal was.
In de loods plakte ik nog even de pakbon op de doos, keek eens om me heen en wilde graag een bewijs van afgifte. Ik zag die 32 exemplaren al volledig de weg kwijt raken. De man was onverbiddelijk. Volgens hem zou alles goed gaan. De doos zou zo direct daar naar achteren worden gereden.
Ik wist niet hoe de situatie gesteld was, daar achteren, maar ik droop af.
In de Jaguar.
De auto was geleend.
Het voelde een beetje onwennig om het complex op te rijden - tussen al die vrachtauto's door - te parkeren, de achterklep te openen en daar dat ene doosje uit te halen, om vervolgens met een uitgestreken gezicht langs chauffeurs en laders en lossers te lopen alsof het allemaal heel normaal was.
In de loods plakte ik nog even de pakbon op de doos, keek eens om me heen en wilde graag een bewijs van afgifte. Ik zag die 32 exemplaren al volledig de weg kwijt raken. De man was onverbiddelijk. Volgens hem zou alles goed gaan. De doos zou zo direct daar naar achteren worden gereden.
Ik wist niet hoe de situatie gesteld was, daar achteren, maar ik droop af.
In de Jaguar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten