Gisteren vertelde ik over Stengeltje waarvan de poten in de knoop raken van schrik van het monster Toekelidoekeli. Ik weet nu hoe Toekelidoekeli eruit ziet. Dat is totaal anders dan ik tot nu toe in mijn hoofd had. Dat geeft helemaal niet, alleen moeten de beelden nog wat meer over elkaar heen schuiven.
Maar wat ik het mooie vond is dat toen ik over hem vertelde, ik helemaal niet het gevoel had dat ik hem zelf had bedacht. Hij is ergens daar buiten aan het leven. Op eigen kracht.
Maar wat ik het mooie vond is dat toen ik over hem vertelde, ik helemaal niet het gevoel had dat ik hem zelf had bedacht. Hij is ergens daar buiten aan het leven. Op eigen kracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten