Test

In het ziekenhuis moest ik een fietstest doen. De verpleegkundige had tegen me gezegd dat ik door moest fietsen tot ik niet meer kon. Dat deed ik dus.
Zij waren een tikje verbaasd dat ik bijna van mijn stokje ging. Ik eindigde op het bed dat snel naast de fiets werd geschoven.

Mij verbaasde het niets. Als iemand mij zegt dat ik door moet gaan tot ik niet meer kan, doe ik dat ook. En eerlijk gezegd kon ik nog best, alleen grepen ze in omdat de waarden verkeerd uitsloegen.
Ik behaalde een resultaat dat geen vrouw daar op die afdeling ooit haalt. Alleen maar mannen. Ik tevreden.

Ik ben te oud om me druk te maken over mijn karakterstructuur. Dus kijk ik op dit moment met enige genoegdoening naar twee totaal beurse appels, stuk gejongleerd. Maar ik kan het nu dus wel.
Morgen komt I. Dan leert hij het me met drie. Heb ik zaterdag totaal bruine appels. Maar kan ik zondag drie nieuwe groene nemen, die ook groen blijven.